मैञी बंध
मैञी अशीअसावी,भरकटलेल्या पाखराला घराची वाट दाखवणारी,सुकलेल्या फुलांना बहर आणणारी,दु:खाच्या वालवंटात प्रेमाचा पाझर आणणारी.आमची एम् एस् सी पर्यावरणशास्ञाच्या मिञांशी अगदी घट्ट मैञी होती.कॉलेजमध्ये असताना आम्ही खुप धमाल करायचो.लेक्चर बंक करणे,नाईट ट्रेलला जाणे,कॉलेज डेझ साजरे करणे,जनजागृती चळवळीत सहभागी होणे,कँटीनमध्ये समोसा आणि १० वाला माझा शेअर करणे,अशा खुप आठवणी आहेत.आमची एम एस सी पुर्ण झाली आणि सर्व काही थांबले.आम्ही शेवटच्या दिवशी खुुप रडलो आणि खुप सेल्फी पण काढले.
कॉलेज संपल्यावर माञ सर्वजण नोकरीला लागले.अॉफलाईन न भेटता अॉनलाईन भेटुया,गॉसिप,गप्पा करुया असे संदेश ग्रुपवर येऊ लागले.क्या रे किधर काम कर रहा है ? विकेंड को मिलते है ना सब.पण कधी एक बिझी तर कधी दुसरा.त्यामुळे योग काही जुळुन येत नव्हता.शेवटी डिसेंबरच्या महिन्यात तो योग जुळुन आला.कारण होते ख्रिस्तमस म्हणजेच येशु ख्रिस्तांचा जन्मदिवस.त्या दिवशी कॉलेजमध्ये भेटण्यास सर्वजण तयार झाले.
वेळ होती सकाळी १०:३० ची आणि ठिकाण होते बांदोडकर महाविद्यालयाचा कॉलेज कट्टा.सर्वजण यायला सुरुवात झाली.काय रे भावा,खुप जाडा झालास की रे ! काय गं,तु तर एकदम चवळीच्या शेंगेवानी बारिक झालीस,काय खातेस का नाहीस ? अशा गप्पाटप्पा रंगु लागल्या.गळाभेट,शेकहँड,सेल्फी सर्व घेतल्या जावु लागल्या.आमच्या एक बेंझामिन नावाच्या प्रोफेसर होत्या.त्यांनी सँटाक्लॉजच्या टोप्या आणल्या होत्या.त्या आम्ही परिधान केल्या आणि त्यावर एक ग्रुप सेल्फी घेतला सर्वांनी एकञ भेटल्याची आठवण म्हणुन.प्रोफेसरांना भेटलो,मिञांची चौकशी केली.सर्वांनी केफे 9(cafe 9) मध्ये बसुन धमाल पावभाजीचा आस्वाद घेतला.
खुप दिवसांनी सर्वांना भेटुन खुपच आनंद झाला होता.आता परत जाण्याची वेळ झाली होती.पण आमच्या सर्वांचे मैञीबंध असेच राहणार होते जीवनभर.
माझे नाव - प्रमोद वासुदेव गायकवाड
Comments
Post a Comment